"Be The Board"

Wie de film "Chalet Girl" heeft gezien begrijpt precies wat ik bedoel. Hoe toepasselijk is deze film voor ons (helaas nog geen knappe mannen gespot), maar de rest klopt wel aardig. "Be The Board, Be The Board" is wat we onszelf de hele week hebben ingeprent tijdens onze uiteraard fantastische afdalingen.

Nadat we zondag de hele dag vrij hadden genomen om met het hele team te boarden, is maandag bijna iedereen terug naar Nederland gegaan. En toen waren Myriam en ik nog maar met z'n tweeën over, en wat ga je dan doen; Shoppen!!! (huh) Tja, allebei zijn we hier totaal geen fan van, maar we (ik) hadden (had) toch echt wat nieuwe spulletjes nodig. En aangezien ik nog steeds vind dat het geld er hier uitziet als monopoly geld voelt het niet écht als geld uitgeven. Dus zo heb ik ook m'n nieuwe snowboard outfit bij elkaar gevonden :)!

Na de drukte van kerst en oud en nieuw was het.....rustig. Niet alleen in ons chalet, maar ook in het dorp, op de pistes en bij de aprés ski. Aangezien we wel wat dingen moesten voorbereiden voor de nieuwe gasten hadden we besloten 's ochtends te werken en 's middags lekker de pistes op te gaan. En wat was het rustig! Heerlijke uitgestrekte pistes, een lekker zonnetje en dat allemaal voor bijna alleen onszelf. Zo rustig heb ik het nog nooit ergens gezien. Heerlijk om in die omstandigheden te kunnen oefenen op onze board technieken. Na deze week en weer heel wat verdwalingen verder, denken we nu toch echt de pistes allemaal te kennen.

Doordat boarden hier in Zwitserland nog niet helemaal "hot" is, het blijven kakkers natuurlijk, hebben we voor deze week helaas geen les kunnen regelen. Dit had gekund als er een groepje boarders les wilden krijgen, maar dit was helaas niet het geval. Gelukkig zijn we wel zo welbespraakt dat we een middagje les hebben afgetroggeld van een snowboardinstructeur die we leerden kennen in de kroeg en een dagje vrij had. Met hem zijn we uiteindelijk ook op de gevreesde piste "plain mort" (vrij vertaald; de dood) geweest. Waarom de Zwitsers in hemelsnaam een piste deze naam geven is me echt een raadsel. De enige reden die ik kan bedenken is om niemand er heen te laten gaan, maar waarom zou je er dan überhaupt een piste maken? Met deze hersenspinsels in mijn hoofd viel de hele piste alles mee en zijn we heelhuids weer beneden gekomen.

Vanmiddag hebben Myriam en ik even wat filmpjes geschoten. Myriam doet op het moment net of ze druk bezig is deze mooi in elkaar te zetten, maar is ook snel afgeleid. Waarschijnlijk zal ze zo eerst dit blog gaan lezen en dan zien dat ik dit heb neergezet :)! Aangezien we beiden nog moeten sparen voor een Go Pro kan het zijn dat de beelden ietwat schokkend kunnen zijn (letterlijk en figuurlijk).

Morgen komt onze nieuwe groep met tevens een nieuw teamgenootje! Wel weer zin om iets nuttigs te doen, aangezien het ook echt weer moet gaan sneeuwen om de pistes beter te krijgen. Tot aan de voorjaarsvakantie ontvangen we business groepen. Volgens horen zeggen zullen deze gasten compleet anders zijn dan de families van afgelopen weken. We zullen het zien en zijn er weer klaar voor!

Tot snel,
Anna