Tunesië - Stopover Holland - Griekenland (Lesbos)

Wanneer je op reis bent of aan het werk in het buitenland leef je niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk in een soort van andere wereld. Deze wereld noem ik altijd een soort bubbel. Je kan mensen vertellen hoe het is, foto's sturen, zelfs berichten zoals dit, maar de "echte" bubbel waar je in zit kan je niet overbrengen. Het is een gevoel, en misschien herken je het zelf wel nadat je op vakantie bent geweest.
Dat gevoel, die bubbel, wil je graag zo lang mogelijk vast houden na je vakantie of reis, want je weet dat als je die los laat, dan begint het "echte" leven weer.

Dit ging er door me heen toen ik mijn tickets voor Griekenland kreeg. Ik had precies 10 uur te overbruggen in Nederland. Om niet alle toeters en bellen tevoorschijn te halen (geloof me, eind oktober heel graag) heb ik besloten gewoon 's middags met een vriend af te spreken en verder te relaxen op het vliegveld, mijn tweede thuis tijdens mn stewardessentijd.

Heerlijk even niets aan mn hoofd, geen telefoon die af kan gaan (geloof me, daar ben je aan toe als je altijd 24/7 bereikbaar bent voor je gasten), geen lastige vragen, en vooral even acclimatiseren voor je volgende werkzaamheden.

Doordat mn broer bijna in Tunesie stond op het moment dat ik alweer weg was, heb ik hem maar even op de hoogte gesteld van mijn aanstaande vertrek. En toen is hij superlief naar Schiphol gekomen om me uit te zwaaien naar mn volgende bestemming :D! Mijn neefje heeft hij onderweg ook nog even opgepikt dus hem ook nog even gezien. Een andere vriend uit Groningen ging diezelfde ochtend voor een half jaar backpacken naar Zuid-Amerika dus ook daar om 3 uur 's nachts nog even een kopje koffie mee gedaan.
Al met al dus een drukke en erg leuke dag/nacht gehad op mn tussenstop haha.

Tunesië
Het afscheid in Tunesië viel me zwaar. Je hebt met je collega's alles vanaf het begin tot eind vorm gegeven, alles hebben we zelf opgebouwd en gemaakt zoals het nu stond. We waren echt een superteam met zn 3en. Altijd hadden we iets over voor de ander en je weet precies wat je aan elkaar hebt. Ook heb je natuurlijk een leven opgebouwd met vrienden, vriendinnen enz. dit laat je achter en je gaat opnieuw naar een nieuwe, vreemde, andere omgeving. De laatste week was dan ook een week van afscheid nemen en beloftes maken. Wat een superleuk en lief afscheidsfeestje gehad.

Toen ik eenmaal was ingescheckt had ik nauwelijks nog tijd om even "doei" te zeggen. Snel ging ik door de douane, maar helaas werd ik weer eens tegengehouden (in Israel ook al bij vertrek en aankomst). Deze keer was ik te lang in Tunesie. Je mag er als toerist maar 3 maanden verblijven en ik ben er 5 maanden geweest. Grote problemen dus. Bij de douane zeiden ze dat ik geld moest betalen. Doordat ik ook moest opschieten vond ik dat prima en vroeg waar ik moest betalen. Toen begonnen de problemen echt, want niemand wist precies hoe en wat. Ik liep de hele tijd van de ene naar de andere kant ondertussen moest ik volgens de douane "rustig" gaan zitten. Nou dat rustig kon dus echt niet, want ondertussen werd mijn vlucht al omgeroepen dat iedereen naar de gate moest gaan. Daar werden ze in Tunesie niet warm of koud van. Rustig zaten ze in de computer mijn gegevens in te vullen of ze de hele dag de tijd hadden. Ondertussen kon ik alleen maar denken dat ik deze vlucht echt MOEST halen, want anders zou ik mijn volgende vlucht ook missen, dan hadden we wel heel veel poppen aan het dansen.
Uiteindelijk was mijn naam al zo'n 3 keer omgeroepen en was de officiele vertrektijd van het vliegtuig al gepasseerd toen ik eindelijk werd "bevrijd". Snel rende ik naar het vliegtuig, waar ik gelukkig met een sprintje door de gate werd verwelkomt met een applaus en gelach door alle gasten aan boord. Met mijn mooie veldstem heb ik ze verteld dat ik niet ergens een koffie aan het drinken was, maar dat ik het land niet uit mocht van de douane en daarom was vastgehouden. Toen ze begrepen waardoor ik te laat was, waren ze heel begripvol. De captain (piloot) daarentegen, had niets gehoord wat ik tegen de mensen had verteld en zat mij doodleuk af te zeiken door de microfoon; "we zijn te laat vertrokken, doordat een gast véél te laat aankwam, dat is natuurlijk echt slecht en normaal zouden we nooit wachten op zo'n persoon maar blablabla". En zo ging het nog even door. Ik zal me echt boos te maken daar op mn stoel en gelukkig zeiden alle gasten om me heen dat ze het belachelijk vonden dat hij zo over de microfoon zat te praten. Mijn wraak was dat niemand ook maar 1 klapgeluidje maakte op het moment van landen. Net goed voor hem ;).

Griekenland!
Wat heb ik gelachen toen ik hier aan kwam! De luchthaven is werkelijk de kleinste van de wereld. Stokoud en superschattig. We kwamen aan, werden opgehaald met een bus,kwamen binnen 30 sec bij de arrivals, er was welgeteld 1 bagageband (meteen als je binnenkomt) en de bagage kwam er meteen op. Meteen bij de bagageband was de deur naar buiten, nee, niet naar een andere hal, maar gewoon echt buiten! Geweldig toch :)! Nog een hele mooie:
Serieus, dan hadden mn collega's het over hotels, dacht ik echt; "waar staan de hotels dan"? Blijken het gewoon een soort vergrote huizen te zijn met het bordje "hotel" erop geplakt! Haha en dat is uiteraard niet het enige verschil met het (massa)toerisme in Tunesië!
Naar Tunesië komen de mensen vooral voor de zon, zee en het strand. Hier komen veel mensen ook om het eiland te verkennen en daarbij is het mooie weer leuk meegenomen.
Tunesië is zo plat als Nederland. Lesbos heeft alleen maar bergen en veel verschil in het westen en zuiden van het land.
Er is ook een hele leuke overeenkomst!! Tunesië heeft 70 miljoen olijfbomen en Lesbos heeft er ook zo'n 11 miljoen!

Het is hier zoo groen, ik merk gewoon dat de lucht hier een stuk zuiverder is. 'S avonds koelt het wel snel af. Een vestje is eigenlijk altijd wel nodig om mee te nemen, maar overdag is het nog heerlijk warm gelukkig.

Ik kom hier in een uitgespreid bedje, voor mij is het vooral belangrijk dat ik snel leer wat de leukste en belangrijkste dingen op het eiland zijn en daarbij de namen van de plaatsen te weten. Morgen ga ik dan ook meteen mee met een excursie naar het Vulkanische Westen. Hier is het Versteende Woud. Door vulkanen is er een aslaag over de bomen gekomen en in conbinatie met de regen en wind zijn deze versteend geraakt. Het hele eiland Lesbos staat trouwens op de werelderfgoedlijst van Unesco, hierdoor mag er nergens meer zomaar gebouwd worden.
Meer over Griekenland en mijn leven hier volgt snel.

Annemarie, je bent een held; mijn boterhammen met appelstroop zijn heerlijk!

Greetje, je hebt gelijk, het is het eiland van de lesbiennes, dit weekend is er een festival begonnen waar ze allemaal naartoe gaan.

Op één van de foto's hieronder zie je de mooie zonsondergang vanaf het balkon van mn huis.

Kus,
Anna